Jak to zrobiliśmy:
Nikiszowiec to wyjątkowa dzielnica Katowic. Pamiętające początek XX wiek budynki z czerwonej cegły, na czerwono pomalowane okienne ramy. Osiedle składa się z kilkunastu dużych podwórek, na każdym z nich mieszka spora grupa dzieci. Warsztaty fotograficzne miały dla nich kilkudniowym urozmaiceniem wakacji, które spędzały w domach. Animatorzy – Agnieszka, Tomek i Janek, zaprosili uczestników na wspólny spacer i poprosili, aby każda osoba sfotografowała miejsca, które lubi, i takie, których nie lubi, albo których się boi. Dzieci robiły zdjęcia bardzo prostymi, pożyczonymi od animatorów aparatami cyfrowymi. Po spacerze wspólnie obejrzeli efekty, korzystając z rzutnika i ściany w pobliskiej świetlicy. Każde dziecko miało okazję, aby uzasadnić swoje wybory widoczne na zdjęciach. Na jednej dużej kartce zostały spisane miejsca odbierane przez dzieci pozytywnie, a na drugiej – negatywnie. Niektóre wskazane miejsca znajdowały się na obu kartkach. O nich rozmawiano najdłużej. Dla animatorów była to okazja, aby poznać miejsce, w którym pracują, poznać dzieci, a także przygotować trzy pozostałe dni wspólnej pracy. Dla uczestników – niecodzienna szansa podzielenia się własnym zdaniem, oceną i punktem widzenia.
projekt „Polska 8-18” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę"
Agnieszka Pajączkowska, Tomasz Kaczor, Jan Mencwel
Katowice, Nikiszowiec
http://e.org.pl/polska/projekt.html
Krok po kroku:
KROK 1: ZEBRANIE GRUPY I PRZYGOTOWANIE SPRZĘTU
Najważniejsze to znaleźć uczestników – ćwiczenie dobrze jest robić w grupach najwyżej 20-osobowych (w większych trudno o skupienie). Sprawdza się znakomicie wśród dzieci, ale także wśród osób starszych, którym można przedstawić zadanie jako rodzaj badania społecznego, a nie tylko zabawę.
Przed wyjściem sprawdzamy sprzęt – karty pamięci powinny być puste, baterie naładowane.
KROK 2: SPACER PO OKOLICY
Ważne, aby jasno sformułować zadanie i jednocześnie pozostawić uczestnikom dużo swobody. Najlepiej, gdy to grupa wyznacza kierunek spaceru. Po drodze możemy dopytywać o mijane miejsca, budynki i osoby. Nie należy się przejmować tym, że czasem dzieci działają „w chmarze” – gdy jedno dziecko zaczyna fotografować np. kosz na śmieci, to zaczynają fotografować go wszystkie. Możemy wprowadzić dodatkowe ograniczenia – umówić się, że będziemy pracować w ciszy, określić liczbę zdjęć (np. 10 pozytywnych i 10 negatywnych). Pamiętajmy, że spacer z grupą dzieci po mieście lub wsi wymaga zgody ich rodziców.
KROK 3: OGLĄDANIE ZDJĘĆ
Po powrocie zgrywamy zdjęcia z każdego aparatu do imiennych folderów. Możemy zrobić z autorem/autorką wstępną selekcję. W następnym kroku wspólnie oglądamy po kolei zdjęcia wszystkich osób. Autor/autorka krótko przedstawia swoje zdjęcia, uzasadniając dlaczego daną rzecz lubi lub nie. Po każdej prezentacji jest czas na zadawanie pytań i dyskusję. Ważne, aby dopytywać dzieci o ich zdanie i zapewnić je, że mogą mówić otwarcie, szczerze, że są słuchane. W trakcie prezentacji możemy stworzyć mapę/tabelę, w której będziemy zapisywali powtarzające się nazwy.
WARIANTY:
Na prezentację, a potem dyskusję, można zaprosić dorosłych – rodziców, sąsiadów, przedstawicieli władz dzielnicy. Prezentacja opinii dzieci może być rodzajem ewaluacji wspólnej przestrzeni, a tym samym – zbiorem rekomendacji.
Jeśli mamy więcej czasu do pracy, możemy wspólnie z dziećmi wybrać jedną pozycję z listy miejsc negatywnych i wspólnie zastanowić się, w jaki sposób warto i można je poprawić/zmienić. Świetnie, jeśli w ramach współpracy uda nam się ten plan zrealizować.
