Tag Archives: recykling

ilustracje--78

Wymienialnia

Jak to zrobiliśmy:

Młoda menedżerka Basia mieszka w Świerklańcu, niewielkiej wsi na Śląsku. Razem z Hanną, bibliotekarką, zorganizowały wymienialnię odzieżową w Gminnym Ośrodku Kultury. Zaprosiły mieszkańców, aby zajrzeli do swoich szaf i wyciągnęli z nich ubrania, których już nie noszą, ale które są w dobrym stanie. W sali tanecznej przygotowały przymierzalnie, lustra, stoły i wieszaki. Zorganizowały też kącik z miejscami, gdzie można usiąść i porozmawiać. Na spotkanie mógł wejść każdy, kto przyniósł choć jedną rzecz na wymianę. Do każdej rzeczy dołączano specjalną metkę – kartonik, na którym zapisywano historię przedmiotu lub życzenie dla nowego właściciela/właścicielki. Przez wymienialnię przewinęło się kilkadziesiąt osób. Wymienialnia była niecodzienną okazją do spotkania i pozwoliła organizatorkom zaprosić uczestników do udziału w innych, zaplanowanych akcjach.

program “Młodzi menedżerowie kultury w bibliotekach” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych “ę”
Barbara Kompała, Hanna Przybyła
Świerklaniec, Gminna Biblioteka Publiczna

mmk.e.org.pl/eakademia/eakademia_relacje_wymienialnia

Krok po kroku:

KROK 1: USTALENIE MOTYWU PRZEWODNIEGO I ADRESATÓW

Zastanówmy się, czym będziemy się wymieniać i kto weźmie udział w wydarzeniu. Wymienialnia odzieżowa to tylko jedna z możliwości – wymieniać można się także książkami, muzyką, plonami z przydomowych ogrodów, a także umiejętnościami i czasem. Dobrze by było, gdybyśmy mieli grupę osób, o których wiemy na pewno, że przyjdą na wymienialnię. Jeśli zamierzamy wymieniać się na świeżym powietrzu, zapewnijmy sobie plan B na wypadek deszczu.

KROK 2: ZAPROSZENIE

Zadbajmy o reklamę wydarzenia – warto umieścić informację w lokalnej prasie, w internecie, a przede wszystkim uruchomić „pocztę pantoflową”. Ważne, aby w komunikacie była jasna informacja, że wymienialnia polega na wymienianiu się, a nie na handlu.

KROK 3: PRZYGOTOWANIE PRZESTRZENI

W dużym pomieszczeniu (lub, jeśli jest ciepło, na zewnątrz) aranżujemy stanowiska do wymiany. Jeżeli planujemy wymianę ubrań, przydadzą się stojaki na wieszaki, przymierzalnie (np. za zasłoną), lustra. Możemy puścić cichą muzykę. Spiszmy na arkuszu papieru krótkie zasady dokonywania wymiany. Zapewnijmy również miejsca do siedzenia dla osób, które będą chciały porozmawiać lub odpocząć. Warto zaaranżować stoisko z domowymi wypiekami (które również mogą stanowić przedmiot wymiany).

KROK 4: WYMIANA

W zależności od motywu przewodniego wymieniamy się rzeczami, wyrobami, muzyką lub pomysłami. Miło będzie urozmaicić i zindywidualizować wymieniane przedmioty – np. przez możliwość dołączania do nich tekturek z zapisaną historią, wspomnieniem lub życzeniem związanym z konkretnym przedmiotem. Poza tym czuwamy nad przebiegiem, witamy nowo przybyłych, udzielamy informacji. Dbamy o porządek w trakcie imprezy i sprzątamy po jej zakończeniu.
Osoby, które w trakcie wymienialni były szczególnie aktywne, warto zaprosić do współpracy, np. pomagając im zorganizować kolejną odsłonę wymienialni (może być imprezą cykliczną) lub inne, podobne działanie.

WARIANTY:

Można zorganizować tzw. banki umiejętności lub banki czasu – umożliwiają one skontaktowanie ze sobą osób, które mają uzupełniające się umiejętności (np. “nauczę grać na gitarze w zamian za lekcje języka hiszpańskiego”) lub dysponują wolnym czasem (np. “wyprowadzę psa w zamian za przywiezienie zakupów ze sklepu”). Banki mogą być organizowane podobnie jak wymienialnia (każdy na swoim stanowisku przygotowuje kupony ze swoimi propozycjami oraz umiejętnościami, których szuka u innych), mogą być bardziej mobilne (uczestnicy krążą między sobą, wymieniając się kuponami) lub mogą mieć formę dużej tablicy korkowej wiszącej w stałym miejscu (wtedy można przypiąć do niej spisane na prostym formularzu ogłoszenie, w którym zapisuje się swoją potrzebę oraz to, co oferuje się w zamian i numer telefonu).

ilustracje-wektory-1.0-54

Plastyczny recykling

Jak to zrobiliśmy:

Biblioteka w Sicienku mieści się w starym budynku z czerwonej cegły, jednym z najładniejszych w miejscowości. Ma stałe grono dużych i małych użytkowników, proponuje też zajęcia dla różnych grup wiekowych. Bibliotekarki, z którymi współpracowały animatorki Maja i Magda, szukały pomysłu na działania dla najmłodszych dzieci, które aktywizowałyby także rodziców. Wspólnymi siłami, w gronie kilkunastu osób działających w bibliotece i okolicznych świetlicach, przygotowano propozycję zajęć wykorzystujących biblioteczne zasoby i proste materiały plastyczne.

Inspiracją do spotkania warsztatowego dla dzieci i rodziców był wiersz Jana Brzechwy „Na straganie”. Po zabawie integracyjnej tematycznie związanej z warzywami uczestnicy wysłuchali wiersza, a potem wylosowali nazwy pojawiających się w nim warzyw. Potem tworzyli te warzywa, wykorzystując różnego rodzaju przedmioty, które zwykle się wyrzuca: plastikowe butelki, pudełka, opakowania po ciastkach, puszki po napojach, gazety. Dzieci pracowały z rodzicami, a na koniec wszyscy uczestnicy zaprezentowali swoje dzieła na straganie zrobionym z kartonów.
Zajęcia były okazją do wspólnego działania rodziców i dzieci, a także do poznania jednej z bibliotecznych książek. Uczestnicy mogli się przekonać, że do prac plastycznych i działań teatralnych można wykorzystać najprostsze, dostępne materiały.

program “Latający Animatorzy Kultury i Latający Socjologowie dla bibliotek” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych “ę”
Maja Brzozowska-Brywczyńska, Magdalena Kreis
Sicienko, Gminna Biblioteka Publiczna

Krok po kroku:

KROK 1: PRZYGOTOWANIE

Wybieramy wiersz lub inny krótki tekst, który będzie kanwą warsztatów. Z tekstu wypisujemy na kolorowych kartkach (losach) pojawiające się w nim nazwy rzeczy lub postaci, które będziemy potem tworzyć. Zbieramy materiały plastyczne, czyli przede wszystkim domowe śmieci: opakowania, sznurki, tasiemki, gazety. Przygotowujemy dekoracje, które posłużą nam za scenografię końcowego pokazu. Na zajęcia zapraszamy dorosłych i dzieci.

KROK 2: OPOWIADANIE PRZED PUBLICZNOŚCIĄ

Zaczynamy od zabawy ruchowo-integracyjnej, dopasowanej do motywu wiersza (np. naśladowanie głosów zwierząt, które można spotkać w lesie, wyliczanie warzyw, które można znaleźć na straganie). Potem wszyscy siadają na podłodze. Odczytujemy wiersz, najlepiej z podziałem na role. Warto przeczytać go dwa razy, żeby młodsze dzieci zrozumiały tekst. Możemy zapytać o skojarzenia, kolory, smaki itd. Uczestnicy losują zilustrowane nazwy postaci /rzeczy występujących w tekście. Jeden zespół rodzinny wybiera jeden los. Rozdajemy uczestnikom materiały plastyczne i z recyklingu, z których będą wykonywać wylosowane przez siebie rzeczy. Ważne, żeby tworzone obiekty były na tyle duże, by były dobrze widoczne dla reszty uczestników przy późniejszej prezentacji. Dzieci pracują z rodzicami, podpowiadamy rozwiązania dotyczące łączenia elementów czy wykorzystania materiałów. Po skończonej pracy wspólnie sprzątamy. W trakcie warsztatów warto robić zdjęcia, które potem możemy opublikować, np. na naszej stronie internetowej

KROK 3: PREZENTACJA

Odczytujemy wiersz, a dzieci przy fragmencie tekstu dotyczącym ich obiektu mogą na tle scenografii
pokazać wykonane prace. Wszyscy, który brali udział w spotkaniu, mają okazję zobaczyć, nad czym pracowały inne osoby. Na zakończenie warto pamiętać o grupowym zdjęciu. Uczestnicy spotkania zabierają swoje dzieła do domu.

WARIANTY:

Z przygotowanych obiektów można stworzyć wystawę lub instalację artystyczną, pod warunkiem że wszyscy zgodzą się
na pozostawienie swoich prac (ewentualnie możemy umówić się z uczestnikami, żeby przygotowali po dwie rzeczy – wtedy jedną zostawią, a drugą zabiorą). Do wystawy warto dołączyć zdjęcia dokumentujące przebieg warsztatów

ilustracje-wektory-1.0-52

Papierowy film animowany

Jak to zrobiliśmy:

Animatorki Ala i Agnieszka zaprosiły dzieci i dorosłych do wspólnej trzydniowej zabawy, której efektem końcowym był krótki film poklatkowy „Pewna historia kawałka papieru”. Uczestnicy najpierw wspólnie omówili kolejne etapy powstawania papieru – od nasion przez drzewo aż po gotowy produkt, który w końcu trafia do kosza. Przedyskutowali różne sposoby ponownego wykorzystania zużytego papieru. Na ten właśnie temat powstał film.

Zaczęli od przygotowania story boardu, a następnie elementów scenograficznych i kostiumów, których podstawowym tworzywem był różnego rodzaju papier. Następnie wybrali spośród siebie aktorów i rozdzielili role. Powstał plan zdjęciowy z lampami halogenowymi i tkaniną rozciągniętą na ścianie i podłodze. Potem aktorzy odegrali wszystkie sceny krok po kroku, zwracając uwagę na najmniejszy ruch i przesunięcie elementów, a wszystko to fotografowane było aparatem umocowanym na statywie, tak żeby kadr był nieruchomy. Na koniec wszystkie zdjęcia zostały zmontowane. Działanie zakończone zostało uroczystym pokazem filmu. Uczestnicy nauczyli się podstaw tworzenia filmu poklatkowego, korzystania z prostych i dostępnych materiałów. Wspólna zabawa i praca były też okazją do międzypokoleniowej integracji.

projekt “Makulatura Film Studio” (program „Laboratorium Animatorni” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”)
Agnieszka Kokowska, Alicja Szulc
Warszawa

www.inicjatywy-tworcze.blogspot.com/2009/10/agnieszka-kokowska-i-alicja-szulc.html?m=1

Krok po kroku:

KROK 1: PRZYGOTOWANIE I PROMOCJA

Kilka tygodni przed planowaną akcją zbieramy jak najwięcej makulatury, nie tylko gazet, ale i tektury, bibuły, rolek po papierze toaletowym, zużytych opakowań.

Zapraszamy uczestników przez naszą stronę internetową, tworzymy wydarzenie na Facebooku, możemy też przygotować plakaty i ulotki informujące o czasie i miejscu akcji. Od razu określamy datę premiery filmu. Zapraszamy dzieci i rodziców. Dołączamy prośbę o przyniesienie makulatury.

KROK 2: WARSZTATY

Wspólnie rozmawiamy o tym, skąd się bierze papier. Kolejne etapy procesu jego powstawania będą podstawą naszego scenariusza. Możemy zaprosić kogoś (np. z organizacji ekologicznej), kto opowie o przyjaznych dla środowiska sposobach wykorzystania papieru, i artystów, którzy nas zainspirują. Tworzymy story board, czyli szkicowe przedstawienie kolejnych kadrów, a następnie na ich podstawie wyodrębniamy elementy scenograficzne, które będziemy robić z papieru. Organizujemy przestrzeń, tak by każdy miał swoje stanowisko i mógł pracować nad strojami, rekwizytami i scenografią. Do łączenia papieru zamiast kleju możemy użyć żelatyny spożywczej.

KROK 3: TWORZENIE FILMU

Wybieramy aktorów, rozdzielamy role i zadania – potrzebujemy reżysera, osoby odpowiedzialnej za oświetlenie, itd. Teraz musimy całą historię sfotografować. Ustawiamy aparat na statywie; posługując się scenariuszem, krok po kroku odgrywamy wszystkie sceny. Każdy najmniejszy ruch i przesunięcie elementów fotografujemy.

KROK 4: MONTAŻ

Oglądamy zgromadzony materiał i montujemy tak, by historia była płynna. Może przydać się pomoc osoby, która potrafi posługiwać się programem montażowym. Pamiętajmy, żeby dodać planszę z tytułem i napisy końcowe, w których wymienimy uczestników warsztatów.

KROK 5: PREMIERA

Przygotowujemy rzutnik, komputer i ekran, na którym wyświetlimy film. Pokazowi może towarzyszyć muzyka na żywo. Organizujemy przestrzeń tak, by każdy dobrze widział i słyszał. Możemy przygotować poczęstunek. Potem film możemy opublikować na naszej stronie internetowej.

WARIANTY:

Temat filmu (albo przedstawienia) z papierowymi kostiumami i scenografią może być dowolny.

Zajęcia na temat papieru i z wykorzystaniem makulatury możemy zorganizować jako wydarzenie kończące się nie filmem, a np. stworzeniem pomnika z papierowych odpadków.

ilustracje--35

Krzesłowisko

Jak to zrobiliśmy

Krupski Młyn to mała wioska na Śląsku otoczona lasem. Mieszka tam Marta, młoda menedżerka kultury, która przez okno nieczynnego od lat sklepu zobaczyła piękne, stare krzesło. Pomyślała o innych sprzętach, które zalegają na strychach, w piwnicach, szopach. Zbiegło się to w czasie z jej poszukiwaniami pomysłu na to, jak sprawić, aby senny na co dzień Krupski Młyn w jakiś sposób, chociaż na chwilę, ożywić. We współpracy z miejscową biblioteką zorganizowała „Krzesłowisko” – jednodniową akcję polegającą na wspólnym odnawianiu i ozdabianiu starych, drewnianych mebli. Krzesła, stołki, fotele i taborety szlifowały, malowały i ozdabiały techniką decoupage’u całe rodziny i pojedyncze osoby. Dla mieszkańców miejscowości była to pierwsza od lat okazja, aby spotkać się przy wspólnej, twórczej pracy, a dla Marty i pracowników biblioteki wydarzenie było potwierdzeniem, że warto podejmować kolejne inicjatywy skierowane do społeczności Krupskiego Młyna.

projekt „Krzesłowisko” (program „Młodzi menedżerowie kultury w bibliotekach” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”)
Marta Knopik, Barbara Miklis, Jacek Stącel
Krupski Młyn, Gminna Biblioteka Publiczna

Krok po kroku

KROK 1: PRZYGOTOWANIE – MIEJSCE, WIEDZA, ZAKUP MATERIAŁÓW

Aby zorganizować „Krzesłowisko”, potrzebne jest miejsce, w którym duża grupa będzie mogła swobodnie pracować, dobrze wentylowane i pozwalające na pracę materiałami, które mogą powodować zabrudzenia. Najlepiej zorganizować akcję w plenerze, jednak pamiętajmy o planie awaryjnym na wypadek załamania pogody. Poza tym powinniśmy zdobyć wiedzę dotyczącą stosowania farb na powierzchniach drewnianych, ścierania starych lakierów oraz podstawowe informacje o technice decoupage’u. Wiele wskazówek możemy znaleźć w internecie – wtedy warto przed akcją poeksperymentować na własną rękę, aby dobrze poinstruować uczestników. Jeśli mamy taką możliwość, zaprośmy do pomocy fachowca. Na koniec robimy zakupy – duży wybór serwetek, farb i klejów można znaleźć w internecie.

KROK 2: ZAPROSZENIE MIESZKAŃCÓW

Gdy znamy już datę, miejsce i mamy zapewnione materiały, zaprośmy mieszkańców – najlepiej z ok. dwutygodniowym wyprzedzeniem. Możemy przygotować proste plakaty, roznieść wydrukowane zaproszenia oraz poprosić osoby pracujące w sklepie czy na poczcie, aby informowały mieszkańców o akcji. Świetnie może sprawdzić się reklama wydarzenia w przestrzeni publicznej – np. rozstawienie kilku wcześniej pomalowanych i ozdobionych krzeseł, np. w parku, pod sklepem, koło kościoła. Na oparciach możemy umieścić informację i zaproszenie na akcję.

KROK 3: WSPÓLNE ODNAWIANIE

“Krzesłowisko” to akcja jednodniowa – w umówionym miejscu i o umówionej godzinie chętne osoby przychodzą, przynosząc ze swoich domów mebel, który chcą odnowić lub ozdobić. Każdego uczestnika powitajmy i poprośmy, aby zajął sobie miejsce do pracy. Gdy wszyscy się zbiorą, rozpoczynamy krótki instruktaż – przekazujemy dostępne na miejscu materiały, tłumaczymy, jak się nimi posługiwać, informujemy o zasadach bezpieczeństwa związanych np. z klejami lub farbami. Proponujemy pracę indywidualną, ale we wspólnym tempie – krok po kroku. Osoba prowadząca akcję wymienia kolejne czynności – od szlifowania krzesła, po malowanie, ozdabianie i lakierowanie. W tym czasie animatorzy pomagają i obserwują, czy wszyscy dobrze sobie radzą z kolejnymi zadaniami. W trakcie pracy może towarzyszyć nam muzyka i poczęstunek – przygotowany przez nas lub uczestników akcji.

KROK 4: DOKUMENTACJA
Gdy krzesła są gotowe, zaproponujmy wszystkim uczestnikom wspólny portret fotograficzny ze swoimi dziełami. Później zdjęcia można zaprezentować na stronie internetowej gminy lub na ścianie w bibliotece. W zależności od celu akcji i wcześniejszej umowy uczestnicy zabierają krzesła ze sobą do domu lub przenoszą do miejsca, z myślą o którym powstawały – np. do lokalnej świetlicy lub szkoły.

WARIANTY

„Krzesłowisko” może odbywać się w plenerze lub w zadaszonym budynku – np. na sali gimnastycznej lub w hali przemysłowej. Można odnawiać krzesła, które staną się wyposażeniem wspólnego pomieszczenia – np. świetlicy, stołówki, szkoły. Krzesła można wystawić na licytację, a uzyskane pieniądze przeznaczyć na wspólny cel.
Tematyka lub technika ozdabiania krzeseł może nawiązywać do lokalnych tradycji ludowych i rzemieślniczych.

Zbiór tagów

Dopisz do tego posta tagi aby uzupełnić “chmurę tagów” na stronie głównej.